wysoki urzędnik

См. также в других словарях:

• wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy …   Słownik języka polskiego

• radca — m odm. jak ż II, DCMs. radcacy; lm M. radcacy (radcacowie), DB. radcaców «urzędnik w administracji państwowej odpowiedzialny za pewien dział» Starszy radca. ∆ Radca prawny «prawnik zatrudniony w jakimś przedsiębiorstwie, jakiejś instytucji, który …   Słownik języka polskiego

• gubernator — m IV, DB. a, Ms. gubernatororze; lm M. gubernatororzy ( owie), DB. ów «wysoki urzędnik administracji państwowej w niektórych krajach; rządca prowincji» a) «w USA: urzędnik sprawujący najwyższą władzę wykonawczą stanu, wybierany przez ludność» b)… …   Słownik języka polskiego

• podskarbi — m odm. jak przym.; lm M. owie, DB. podskarbiich hist. «w dawnej Polsce: wysoki urzędnik zarządzający skarbem» ∆ Podskarbi wielki (koronny) «urzędnik zarządzający skarbem państwa» ∆ Podskarbi nadworny «urzędnik zarządzający skarbem króla» …   Słownik języka polskiego

• komornik — m III, DB. a, N. komornikkiem; lm M. komornikicy, DB. ów 1. «urzędnik państwowy dokonujący czynności egzekucyjnych, ściągający przymusowo należność od dłużników na podstawie orzeczeń i pod kontrolą sądu» Komornik egzekwuje alimenty. Komornik… …   Słownik języka polskiego

• marszałek — m III, D. marszałekłka, N. marszałekłkiem; lm M. marszałekłkowie, DB. marszałekłków 1. «najwyższy stopień wojskowy w armiach niektórych państw; osoba mająca ten stopień» Marszałek Polski, Związku Radzieckiego, Francji. ∆ Marszałek sejmu… …   Słownik języka polskiego

• podkomorzy — m odm. jak przym.; lm M. podkomorzyrzowie, DB. podkomorzyrzych hist. «wysoki urzędnik dworski w dawnej Polsce, zastępca komornika, zarządzający dworem księcia oraz gospodarką w dobrach panującego; później: urzędnik ziemski rozstrzygający spory… …   Słownik języka polskiego

• prefekt — m IV, DB. a, Ms. prefektkcie; lm M. prefektkci, DB. ów 1. «we Francji i niektórych innych państwach: wyższy urzędnik administracji lub naczelnik policji miejskiej; w starożytnym Rzymie: wysoki urzędnik cywilny lub wojskowy (np. prefekt… …   Słownik języka polskiego

• cenzor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. cenzororze; lm M. cenzororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} urzędnik pracujący w cenzurze, przeprowadzający cenzurę (w zn. 1.) {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• marszałek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. marszałekłkowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najwyższy stopień wojskowy w niektórych armiach; osoba mająca ten stopień {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podczaszy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} w dawnej Polsce: wysoki urzędnik królewski i książęcy, sprawujący pieczę nad trunkami w czasie uczt i nad piwnicami władcy; od XIV w. także tytularny urzędnik ziemski {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień